tekst-verhaal

FVW19

Pandemie 3,

         Dankzij de grootte van zijn landgoed had Floris van Wassenaer weinig last gehad van de lockdown die al een tijd in het hele land gold. Hij woonde in een grote barokke villa die in het midden van een vierkant terrein op een kleine heuvel lag en omgeven werd door een tuin. Vanaf de poort liep er een kaarsrechte oprijlaan honderden meters lang naar de ingang van het huis. Het hele gebied werd begrensd door een sierlijk hek, met krullen die eindigden in scherpe punten die recht naar de hemel wezen.

Zo vormde de man al slapend het middelpunt in een vierkant in een vierkant in een vierkant in een vierkant.

        

        Negen jaar geleden had Van Wassenaer het hele gebouw door een beroemd architectenbureau naar zijn wensen laten ontwerpen. Hij had een stuk grond gekocht met een oppervlakte van een aantal vierkante kilometer, liet in het midden een kunstmatige heuvel aanleggen en daarop werd zijn nieuwe huis gebouwd. De zevenentwintig kamers had hij door hoog aangeschreven interieurontwerpers kitscherig-luxe laten inrichten. Het vierkant was een terugkerend thema. Een vierkante villa op een vierkant landgoed, met vierkante trappenhuizen, vierkante kamers, vierkante ramen, vierkante schilderijen, vierkante tafels en een vierkant zwembad. Van Wassenaer had opdracht gegeven zijn slaapkamer in het midden van de woning te plaatsen en daarin had hij zijn vierkante bed weer in het midden laten zetten. Zo vormde de man al slapend het middelpunt in een vierkant in een vierkant in een vierkant in een vierkant.

        

        Rondom de woning stonden een aantal bijgebouwen die in dezelfde stijl gebouwd waren. Zo was er een garage die gevuld was met klassieke Ferrari ‘s, die beleggingsobjecten waren. In een ander bijgebouw huisden alle personeelsleden die nodig waren om deze utopie in perfecte staat te houden: schoonmakers, monteurs, tuinmannen, kamermeisjes, butlers, koks en au-pairs. Zij mochten het perceel niet meer verlaten.

Hij wilde hét product in handen krijgen waar de meeste vraag naar was in dit tijdperk: een middel dat iedereen kon genezen.

        

        Van Wassenaer had zijn fortuin voornamelijk vergaard door Amsterdams vastgoed te verhandelen en besteedde het merendeel van zijn tijd aan het vergroten van dit kapitaal. Toen de pandemie uitbrak, zag hij een business opportunity. Hij wilde hét product in handen krijgen waar de meeste vraag naar was in dit tijdperk: een middel dat iedereen kon genezen. En vandaag was het zover: er was een medicijn gevonden voor het virus dat de wereld al ruim een jaar in zijn greep hield. Samen met een groep vermogende investeerders had hij een grootschalig wetenschappelijk onderzoek gefinancierd om de eerste te zijn die een geneesmiddel op de markt bracht. De wetenschappers hadden maandenlang overgewerkt en nauwelijks geslapen. Na talloze experimenten was er afgelopen week een doorbraak. In het geheim hadden ze het middel toegediend aan een proefpersoon in het laboratorium en die was eergisteren officieel genezen verklaard. Floris van Wassenaer, grootaandeelhouder van PharmaSafe B.V., had de CEO van het farmaceutische bedrijf tot onmiddellijke productie bevolen en een groot feest georganiseerd. Deze avond vierden ze niet dat ze mensen gingen genezen, maar dat ze nog rijker zouden worden.

        

        De balzaal was versierd en Van Wassenaer had allemaal mensen uitgenodigd op wie hij indruk wilde maken. Tijdens deze avond waren de zakelijke belangen groot en werden er bepalende deals gesloten. Onuitgesproken afspraken werden gemaakt en de volgende dag bevestigd met een handtekening onder een contract. Maar het proces voorafgaand aan het bekoorlijke geluid van kort over papier krassende pennen, was een fragiele. Het wel of niet slagen hing af van een delicate mix van de juiste ingrediënten. Er was de magnaat veel aan gelegen om hierin precies de juiste balans te vinden.

Ze hielden elkaar allemaal een glimmende spiegel voor, die was afgezet met flonkerende edelstenen en alles mooier liet lijken.

        

        Om te beginnen zorgde Floris van Wassenaer ervoor dat alleen de juiste gasten werden uitgenodigd en als eigenaar van FVW19 kon hij verzekerd zijn van hun komst. Als de gastenlijst goed was samengesteld, ontstond er de juiste ambiance. Het was een verzameling paradepaardjes die langs elkaar heen flaneerden en ervan genoten dat hun niveau werd gereflecteerd in de merkkleding, sieraden, status en beschaving van de andere genodigden, die ook speciaal genoeg waren om op dit exclusieve feest aanwezig te mogen zijn. Ze hielden elkaar allemaal een glimmende spiegel voor, die was afgezet met flonkerende edelstenen en alles mooier liet lijken. Voor even waande iedereen zich mooi, eeuwig jong en onoverwinnelijk. Een bladgouden zeepbel waarbinnen het goed zaken doen was.

        

        Mocht er echter een gast zijn die niet helemaal thuishoorde in dit gezelschap, dan kon het feest imploderen. Met haar of zijn minderwaardige aanwezigheid werd ook de waardigheid van de andere feestgangers bevraagd. Vaak werd de valse noot een genotzuchtig object van roddel, waarbij de naam fluisterend in groepjes werd besproken en belachelijk gemaakt. Steelse blikken werden geworpen en waren een van de weinige aanwijzingen voor de ontvanger dat dit de laatste keer zou zijn dat hij uitgenodigd was.

        

        Volgens de nieuwe wetgeving van de overheid waren dit soort bijeenkomsten hoogst illegaal. Het was niet eens toegestaan om met meer dan zes mensen bij elkaar te zijn. In de hoofdstad waren mensen in de Bijlmer opgepakt, omdat ze met hun familie aan het barbecueën waren op het balkon van hun flat. Een politie-inval was onwaarschijnlijk, omdat Van Wassenaer goede banden had met de hoofdcommissaris. Mocht het toch zover komen, dan besloeg de boete slechts een fractie van het totale budget voor dit evenement. Geld was de verzekering van vrijheid. Alsof ze Monopoly speelden in het echte leven.

Geld was de verzekering van vrijheid.

        

        De gastheer zorgde ervoor dat het niemand ook maar aan iets ontbrak. Dit was essentieel. Het kleinste gebrek aan overvloed zou zo’n schande zijn dat dit het imago van Floris permanent zou beschadigen. Dure champagne, sigaren, oesters, kaviaar, bekende artiesten, vuurwerk, modellen, obers, entertainment, tot de rand gevulde goodiebags: alles was er in een meer onbeperkte mate dan in een all-inclusive resort in Dubai.

        

        Maar alles was niet genoeg. Van Wassenaer moest de groep iets geven dat ze zelf niet konden krijgen. En dat was het medicijn. Drugs was in grote aantallen aanwezig, met dezelfde vanzelfsprekendheid als limonade op een kinderfeestje. Butlers liepen rond met zilveren schalen met daarop xtc-pillen en witte lijnen coke, maar ook met FVW19, het geneesmiddel tegen de ziekte. De drugs waren normaal, maar het onooglijke en onbekende witte pilletje maakte indruk. Veel mensen slikten het geneesmiddel en een xtc-pil tegelijk weg met een slok champagne. Er was een grote groep mensen aan het feesten en een aanzienlijk percentage daarvan had seks met een wildvreemde. Hierdoor lag de besmettingsgraad deze nacht extreem hoog. Maar dat gaf niet. Zij hadden toch exclusief toegang tot de remedie en konden zichzelf genezen als ze ziek werden. Het maakte het feest legendarisch en iets daarvan straalde weer af op de organisator.

Drugs was in grote aantallen aanwezig, met dezelfde vanzelfsprekendheid als limonade op een kinderfeestje.

        

        Het paste allemaal perfect bij de uitstraling die Van Wassenaer zich wenste aan te meten. Hij had zich bekwaamd in het dragen van een perfect passende combinatie van pak, horloge en schoenen en koos de kleur van zijn stropdas zeer zorgvuldig. Hij bewoog doelgericht, sprak met gezag, acteerde een vrolijke houding en was een meester geworden in timing. De zakenman wist precies op welk moment in een gesprek hij nonchalant de verkoopprijs van zijn medicijn ter sprake moest brengen. Er waren genoeg gasten die zijn product wilden distribueren of in grote aantallen wilden afnemen. Het verkopen van een uniek grachtenpand in het centrum van Amsterdam was moeilijker. Hij waakte ervoor niet te gretig over te komen. De grootste beslissingen werden tussen neus en lippen door genomen, alsof het maar bijzaak was. En soms kwam hij terug op een beslissing.

        

        Zo besloot hij deze nacht om 2:51 uur, terwijl een jonge prostituee hem een blowjob gaf op het toilet, het medicijn nog niet op de markt te brengen. Meer besmettingen waren meer klanten.